wtorek, 2 grudnia 2014

Jaki powinien być ekonomista?

ETYKA ZAWODU EKONOMISTY

Zespół norm i zasad wynikających z tradycji zawodu, etyki.

Funkcje ETYKI:

  • regulowanie stosunków wewnątrz grupy zawodowej, czyli solidność zawodowa, pomoc i współpraca. regulują,
  • określanie stosunku przedstawicieli zawodu do produktu pracy, ochrona dóbr człowieka, zdrowia, godności.
  • zabezpieczenie przedstawicieli zawodu przed pokusami moralnymi i nadużyciami.
  • podnoszenie prestiżu zawodowego w opinii społeczeństwa,
  • odpowiedzialność zawodowa.
  • odpowiedzialność cywilna charakteryzuje się majątkowym charakterem sankcji, czyli rekompensata za wyrządzoną szkodę,
  • odpowiedzialność karna,
  • odpowiedzialność zawodowa - zachowanie niezgodne z etyką ekonomisty.

POSTAWY ZAWODOWA EKONOMISTY


1)postawa społecznej dyscypliny, min.:
  • podporządkowanie się poleceniom osób kierujących nauką lub pracą,
  • podporządkowanie się zadaniom, jakich się podjęliśmy,
  • podporządkowanie się własnym postanowieniom,
  • świadomość reguł i norm zdyscyplinowanego zachowania,
  • wrażliwość na przestrzeganie reguł i norm współżycia społecznego.
  • gotowość do zdyscyplinowanego postępowania (sprawność, ofiarność).
  • tę postawę charakteryzuje gotowość i umiejętność podporządkowania się,
2)postawa społecznej użyteczności, min.:
  • gotowość do pracy i aktywności w niej,
  • gotowość do inicjatywy i twórczego działania,
  • wrażliwość na sprawiedliwość,
  • umiejętność oceniania pracy własnej i innych,
  • zrozumienie konieczności społecznej użyteczności i gotowość do jej prze­jawiania,
  • odczuwanie zadowolenia i satysfakcji z pracy własnej i na rzecz zespołu, w którym się pracuje.
  • tę postawę charakteryzuje dyrektywa: "Nie bierz więcej niż dajesz";
3)postawa społecznej gospodarności, nin.:
  • świadomość trudu zawartego w rezultatach pracy ludzkiej,
  • umiejętność racjonalnego gospodarowania majątkiem własnym, cudzym i społecznym,
  • szacunek do mienia innych osób i mienia społecznego.
  • nawyki porządkowe.
  • w postawie tej dominuje aspekt ekonomiczny, np. oszczędność, efektywność:,
  • postawa społecznego zaangażowania, nin.:
  • pełnienie ról społecznych w życiu zawodowym i pracowniczym,
  • aktywność w działalności społecznej,
  • zainteresowanie sprawami i problemami zespołu, w którym się pracuje, a także społeczności zawodowej regionu, społeczeństwa.
  • postawa ta obejmuje czynne uczestnictwo w życiu społeczności;
4)postawa społecznej otwartości, np.:
  • umiejętność sprawiedliwego oceniania, niezależnie od osoby,
  • gotowość do przejawiania przyjaznych uczuć w stosunku do innych zespo­łów pracowniczych czy grup zawodowych, gotowość do niesienia pomocy i współpracy z innymi.
  • istota tej postawy sprowadza się do jednakowego traktowania innych ludzi i zespołów, niezależnie od pochodzenia, stanu majątkowego itp. oceniania według wkładu pracy;
5)postawa zespołowości, np.:
  • umiejętność współżycia w zespole pracowniczym,
  • lojalność i solidarność,
  • umiejętność organizowania i kierowania,
  • odpowiedzialność za czyny wobec innych ludzi i własnego zespołu,
  • szacunek i tolerancja dla odmiennych przekonań, upodobań i poglądów.
Sensu tej postawy należy dopatrywać się w dbałości o dobre stosunki z tymi, z którymi wypadło nam współpracować, o odpowiednią atmosferę współpracy i współżycia.

_________________________________________________________________________________
Źródło:
http://www.mm.pl/~rados/techrach/techrach1g.html

Sposoby prowadzeni księgowości w firmie


Księgowość można określić jako formalności dopełniane przez przedsiębiorcę związane z rozliczaniem podatków i innymi obowiązkami na rzecz państwa. A zatem do księgowości zaliczają się m.in. właściwe obliczanie podatku dochodowego i VAT-u, obowiązki związane z ZUS-em, czy sporządzanie dokumentacji, przechowywanie jej oraz przedstawianie urzędnikom w razie potrzeby.


1. Samodzielne prowadzenie księgowości

Prowadzenie księgowości na własną rękę jest dostępne dla każdego przedsiębiorcy. Nie wymaga posiadania określonego wykształcenia czy certyfikatu. Samodzielne prowadzenie księgowości ma dwie podstawowe zalety:


  • Pełna wiedza o finansach własnej firmy – informacji o nich nie przekazuje się osobom trzecim, nie licząc urzędników.
  • Oszczędność – jest to najtańszy sposób prowadzenia księgowości.

To rozwiązanie mogą wziąć pod uwagę szczególnie przedsiębiorcy rozliczający się za pomocą KPiR, którzy co miesiąc wykonują niewielką liczbę podobnych do siebie transakcji, nie ponoszą dużej liczby skomplikowanych w rozliczeniach kosztów, a także nie zatrudniają pracowników. Rozliczanie nie jest w takim przypadku uciążliwe i daje możliwość zaoszczędzenia pieniędzy na obsłudze przez biuro rachunkowe.

Poświęcony czas oraz ryzyko błędów można jednak zmniejszyć korzystając z oprogramowania dedykowanego księgowości. Taka aplikacja m.in.:


  • oblicza podatek dochodowy i generuje KPiR na podstawie wprowadzonych przychodów i kosztów, 
  • podaje kwoty składek ZUS i rozlicza je w ramach działalności, 
  • oblicza VAT i generuje deklaracje podatkowe oraz rejestry VAT, 
  • pomaga w innych rozliczeniach, np. samochodu firmowego, amortyzacji, itp.     

W praktyce, w tym modelu rola przedsiębiorcy sprowadza się przede wszystkim do wystawiania i gromadzenia faktur oraz wprowadzania ich do aplikacji z właściwymi opisami, a zwłaszcza datami. Program do księgowości oczywiście może być aktualizowany automatycznie, dzięki czemu nie trzeba we własnym zakresie śledzić zmian w prawie. Pozwala ograniczyć to liczbę ewentualnych błędów i skraca czas spędzony nad dokumentami.


2. Biuro rachunkowe

W przypadku, gdy działalność wymaga bardziej skomplikowanych rozliczeń bezpiecznym rozwiązaniem może być skorzystanie z usług biura rachunkowego. O tym kiedy rozliczenia stają się „bardziej skomplikowane” każdy musi zadecydować we własnym zakresie. Można założyć, że dzieje się tak, gdy firma zawiera wiele transakcji z klientami o różnym statusie (firmy, osoby prywatne), ponosi liczne koszty różnego rodzaju (np. zagraniczne), a także gdy zatrudnia pracowników, zwłaszcza na umowy o pracę. Czas, który zostałby poświęcony na księgowość można wówczas poświęcić na rozwój firmy, co w praktyce może dać więcej, niż oszczędność związana z samodzielną księgowością.

 W praktyce, współpraca z biurem rachunkowym wygląda zwykle w następujący sposób:


  • Przedsiębiorca wystawia faktury sprzedażowe i gromadzi dokumenty kosztowe. 
  • Do określonego dnia miesiąca przedsiębiorca przekazuje te dokumenty do biura rachunkowego. 
  • Biuro informuje klienta o kwotach podatków do zapłaty. 
  • Biuro składa deklaracje VAT, sporządza i przechowuje dokumentację oraz reprezentuje klienta w razie kontroli podatkowej.

Poza tym klient biura rachunkowego uzyskuje wsparcie merytoryczne księgowych. Oczywiście, wyboru biura rachunkowego powinno się dokonać z dużą skrupulatnością, gdyż jakby na to nie patrzeć przedsiębiorca powierza mu firmowe tajemnice. Decydując się na rozpoczęcie współpracy z biurem rachunkowym należy przede wszystkim sprawdzić:


  • w jakim zakresie (i czy w ogóle) biuro rachunkowe reprezentuje przedsiębiorcę przed urzędem skarbowym i ZUS-em,
  •  w jaki sposób przebiega komunikacja na linii biuro-klient, czyli jak można zadawać pytania oraz jak są udzielane odpowiedzi, 
  • w jaki sposób dostarczane są dokumenty do biura rachunkowego (np. czy akceptowane są skany przesłane e-mailem, czy biuro oferuje usługę kuriera)
  • , czy biuro oferuje klientowi stały dostęp do informacji o stanie jego finansów, kwotach podatków, możliwość drukowania KPiR, itp. , 
  • czy biuro posiada certyfikat księgowy (jest on wymagany przez przepisy), 
  • czy i na jaka kwotę biuro posiada ubezpieczenie OC (jest ono wymagane przez przepisy).

Ubezpieczenie jest o tyle istotne, że w razie błędu popełnionego przez biuro, przedsiębiorca może domagać się odszkodowania. Jednak jego uzyskanie może być powiązane z tym, czy przedsiębiorca sam dopełnił swoich obowiązków (np. dostarczył dokumenty terminowo).

Biorąc pod uwagę te opcje i porównując je z ceną świadczonej usługi można ocenić ile czasu i energii może wymagać współpraca z danym biurem rachunkowym. Dzięki temu łatwiej ocenić opłacalność oraz porównać tę usługę z opcją prowadzenia księgowości na własną rękę lub zatrudnieniem księgowego.

3. Zatrudnienie księgowego

Zatrudnienie odrębnej osoby do prowadzenia księgowości to zapewne rozwiązanie dla jeszcze większych firm, ponieważ jest zdecydowanie najdroższe. Daje jednak teoretycznie największą pewność co do tego, że rozliczenia dokonywane są prawidłowo. W tym modelu odrębny pracownik zajmuje się sprawami księgowości, dzięki czemu przedsiębiorca nie musi poświęcać na to czasu. To rozwiązanie stosowane zwłaszcza wtedy, gdy firma jest zobowiązana do prowadzenia pełnej księgowości (ksiąg rachunkowych), a także zatrudnia pracowników, z czym zwykle wiąże się wiele obowiązków.

Co istotne, osoba zatrudniona na stanowisku księgowego nie musi dysponować certyfikatem księgowym Ministra Finansów. Certyfikat jest niezbędny tylko do usługowego prowadzenia księgowości w ramach działalności gospodarczej. Co za tym idzie, przepisy również nie zobowiązują pracownika na stanowisku księgowego do posiadania ubezpieczenia OC. Dotyczy to zarówno umów zleceń, jak i umów o pracę. Przy czym, jeśli księgowy jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę, to odpowiada za swoje działania jak każdy pracownik na etacie – do równowartości trzymiesięcznego wynagrodzenia. A zatem warto wziąć ten fakt pod uwagę decydując się na taki sposób prowadzenia księgowości w firmie.

________________________________________________________________________________
Źródło:
http://mamstartup.pl/poradnik/4772/3-sposoby-na-prowadzenie-ksiegowosci-w-firmie/2

Zatrudnienie pierwszego pracownika

Przed przystąpieniem do wykonywania swoich obowiązków pracownik powinien przekazać pracodawcy:


  • ankietę personalną,
  • świadectwo ukończenia ostatniej szkoły (kserokopia),
  • świadectwo ukończenia dodatkowych szkoleń, kursów – jeżeli są niezbędne do podjęcia pracy na danym stanowisku (kserokopie),
  • świadectwa pracy (kserokopie),
  • zaświadczenie od lekarza medycyny pracy o zdolności do podjęcia pracy,
  • oświadczenie PIT-2


Przed rozpoczęciem pracy, pracownik powinien odbyć szkolenie BHP. Dobrze by było, aby przed szkoleniem otrzymał zakres obowiązków. Wtedy szkolenie będzie lepiej dopasowane do wymagań stanowiska.

Jeżeli twój zakład pracy wprowadził regulamin pracy, regulamin wynagradzania lub inne regulaminy, należy je przekazać pracownikowi do zapoznania się. Wraz z podpisaniem umowy, pracownik winien złożyć oświadczenie, iż zapoznał się z treścią regulaminów i zgadza się z nimi.

Od tego momentu pracownik może podjąć swoje obowiązki. Pracodawca natomiast ma jeszcze kilka rzeczy do zrobienia:

- zgłoszenie pracownika do ubezpieczenia w ZUS (druk ZUS ZUA),

- sporządzenie kartoteki pracowniczej, zgodnie z wymaganiami przepisów prawa pracy,

- przygotowanie i bieżące prowadzenie ewidencji wynagrodzeń i urlopów.

Jeżeli zatrudniany pracownik jest pierwszym pracownikiem w firmie, należy zgłosić zakład pracy do Inspekcji Pracy jako pracodawcę. Rejestracji dokonuje się drogą elektroniczną i nie wymaga ona posiadania podpisu elektronicznego lub zaufanego profilu.

________________________________________________________________________________
Źródło:
http://formularze.iform.pl/zdjecia/formularze/5174/ddd.jpg
http://mensis.pl/zarzadzanie/jak-zatrudnic-pierwszego-pracownika/

Gdzie po informacje o dofinansowanie?

 Główny Punkt Informacyjny Funduszy Europejskich 


Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego
ul. Szyperska 14, 61-754 Poznań

specjaliści ds. funduszy europejskich: Maria Białecka, Monika Danelska, Milena Podemska, Beata Gola-Pawłowska
godz. pracy: pon. 7.30-18, wt.-pt. 7.30-15.30

tel.: 61 626 61 92, 61 626 61 93
e-mail: info.wrpo@wielkopolskie.pl, info.fe@wielkopolskie.pl
www.funduszeeuropejskie.wielkopolskie.pl


 Starostwo Powiatowe w Gnieźnie 


ul. Rynek 10/1, 62-200 Gniezno

specjaliści: Justyna Jastrzębska, Katarzyna Gałka-Sztandera, Katarzyna Wojtkowiak
godz. pracy: pon. 7-17, wt.-pt. 7-15

tel.: 61 425 02 90, 691 950 043
e-mail: j.jastrzebska@powiat-gniezno.pl, k.galka-sztandera@powiat-gniezno.pl


 Starostwo Powiatowe w Jarocinie 


al. Niepodległości 10/12, 63-200 Jarocin

specjaliści: Jarosław Raś, Katarzyna Ficner, Patrycja Zydorczak
godz. pracy: pon. 8-18, wt.-pt. 8-16

tel. 62 740 79 56, 62 747 81 83, 781 555 200
e-mail: ras.jaroslaw@powiat.jarocinski.pl, ficner.katarzyna@powiat.jarocinski.pl


 Eurocentrum Innowacji i Przedsiębiorczości 


ul. Rumińskiego 2, 62-800 Kalisz

specjaliści: Joanna Droszcz, Aleksandra Blak, Joanna Naskrętska
godz. pracy: pon. 8-18, wt.-pt. 8-16

tel. 62 595 69 47, 62 766 40 22
e-mail: biuro@euro.ctiw.pl


 Konińska Izba Gospodarcza 


ul. Zakładowa 11, 62-510 Konin

Specjaliści ds. FE: Paweł Jasiński, Tomasz Kopczyński, Joanna Rudyj, Monika Czubak
godz. pracy: pon. 7.30-17.30, wt.-pt. 7.30-15.30

tel. 63 246 88 12, 63 246 88 13
e-mail: tomasz.kopczynski@kig.konin.pl, joanna.rudyj@kig.konin.pl


 Starostwo Powiatowe w Lesznie 


pl. Kościuszki 4b, 64-100 Leszno

specjaliści: Bernadeta Szalewska-Konieczna, Magdalena Kuczma, Natalia Staniewska
godz. pracy: pon. 8-18, wt.-pt. 7-15

tel. 65 529 68 06, 65 525 69 66
e-mail: b.szalewska@powiat-leszczynski.pl, n.staniewska@powiat-leszczynski.pl, m.kuczma@powiat-leszczynski.pl


  Wielkopolska Agencja Rozwoju i Przedsiębiorczości 


ul. Poznańska 33, 64-300 Nowy Tomyśl

specjaliści: Agnieszka Kozakiewicz, Monika Adamczewska, Bartosz Przybylski, Emilia Michalczak-Woźniak
godz. pracy: pon. 9-20, wt.-czw. 8-16, pt. 7-15

tel. 61 442 66 94 lub 61 442 66 95
e-mail: infoue-nowytomysl@warp.org.pl


 Wielkopolska Agencja Rozwoju i Przedsiębiorczości 


ul. Dąbrowskiego 8, 64-920 Piła

specjaliści: Rafał Zdzierela, Agnieszka Zaremba, Iwona Żołyniak, Konrad Szejnfeld
godz. pracy: pon. 9-20, wt.-czw. 8-16, pt. 7-15

tel. 61 650 62 33, 61 650 62 35
e-mail: infoue-pila@warp.org.pl

_________________________________________________________________________________
Źródło:
http://wyborcza.pl/1,138504,17046647,Punkty_informacyjne_o_funduszach_z_UE_juz_dzialaja.html

Sposoby sfinansowania początkującego biznesu

Dotacje i preferencyjne pożyczki unijne, wsparcie bezrobotnych, komercyjne kredyty na start – sposobów na finansowanie dopiero powstających firm jest przynajmniej kilka, ale nie wszystkie są dostępne dla każdego, kto rozpoczyna własną działalność. Warto sprawdzić, z którego może skorzystać Twoja firma. Oto 8 sposobów na sfinansowanie powstającego przedsiębiorstwa.

1. 

Ok. 20 tys. zł dla bezrobotnych, którzy planują otworzyć własną firmę (dofinansowanie z urzędu pracy)

Wysokość dotacji z urzędu pracy – dla bezrobotnych zakładających własną firmę - może wynieść maksymalnie sześciokrotność przeciętnego wynagrodzenia w minionym kwartale i oscyluje wokół 20 tys. złotych. Urzędy pracy mogą jednak samodzielnie ustalić kwotę maksymalnego wsparcia, może się więc okazać, że w danym urzędzie będzie ono nawet o kilka tysięcy niższe. Osoba ubiegająca się o tego typu dotację musi mieć status zarejestrowanego bezrobotnego i przez ostatni rok nie mogła prowadzić działalności gospodarczej. Dotacja z urzędu pracy jest najmniej skomplikowana pod względem formalnym. Jeśli formularz wniosku w danym urzędzie pracy (znajdziemy go również w Internecie) jest wystarczająco szczegółowy, nie jest nawet konieczne złożenie biznesplanu. Mimo to warto go jednak dołączyć – w ten sposób zyskamy w oczach urzędników dodatkowe punkty. Wkład własny nie jest wymagany, ale nie zaszkodzi wspomnieć, że dysponujemy np. własnym komputerem czy samochodem. Firmę wspieraną przez urząd pracy trzeba utrzymać na rynku przynajmniej przez rok.

2.

Do 40 tys. zł w ramach unijnego działania 6.2 (Program Kapitał Ludzki „Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia)

O dotację w ramach działania 6.2 programu Kapitał Ludzki, w wysokości do 40 tys. zł, mogą się starać osoby, które dopiero planują uruchomienie działalności gospodarczej. Wnioski mogą składać wszyscy zainteresowani, ale pierwszeństwo w uzyskaniu dofinansowania będą mieli m.in. bezrobotni, osoby niepełnosprawne, kobiety, które wracają do pracy po przerwie związanej z urodzeniem i wychowywaniem dzieci oraz osoby po 45. roku życia.
Wniosek o wsparcie przyjmują tzw. operatorzy, czyli instytucje współpracujące z wojewódzkimi urzędami pracy – na stronach internetowych urzędów można otrzymać podstawowe informacje o planowanych naborach i kontakt do operatorów. W pierwszym etapie operator ocenia nasze predyspozycje do prowadzenia działalności gospodarczej i wstępnie – pomysł na biznes. Drugi etap to szkolenie z przedsiębiorczości, podczas którego przyszli przedsiębiorcy uczą się m.in., jak założyć firmę i napisać biznesplan.
Niestety, pieniądze z tej puli już się kończą, więc szanse na otrzymanie dotacji w ramach działania 6.2 są coraz mniejsze.

3.

Do 300 tys. zł dla mikroprzedsiębiorstw na wsiach i w małych miasteczkach (działanie 312 „Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw”)

W ramach tego działania można starać się o 100, 200 lub 300 tys. złotych. Wiele zależy od tego, czy firma planuje kogoś zatrudnić, a jeśli tak – to ile osób. W przypadku jednoosobowej działalności możemy liczyć na dofinansowanie w wysokości do 100 tys. złotych. Tworząc dwa miejsca pracy, kwota ta wzrasta do 200 tys. zł, a przy zatrudnieniu minimum 3 pracowników – do 300 tysięcy.
O dotację, przyznawaną w formie refundacji poniesionych już kosztów, mogą starać się tylko mikroprzedsiębiorstwa, czyli firmy, których roczny obrót nie przekracza 2 mln euro i które zatrudniają maksymalnie 10 pracowników. Pieniądze można wydać m.in. na zakup maszyn, budowę lub remont lokalu przeznaczonego na działalność oraz na środek transportu (do przewozu minimum ośmiu osób). Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, która odpowiada za rozdzielanie pieniędzy dla wiejskich mikrofirm, może sprawdzać aż przez pięć lat, czy przyznane przez nią środki zostały wydane zgodnie z zawartą umową.

4.

Do 100 tys. zł lub 500 tys. zł dla rolników z własną firmą (działanie 311 „Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej”)

100 tys. zł czeka na każdego z tych rolników, którzy chcą zarabiać także na nierolniczej działalności gospodarczej, chyba że owa działalność jest związana z wytwarzaniem biogazu rolniczego lub energii elektrycznej z biogazu rolniczego – w takiej sytuacji kwota wsparcia rośnie nawet do 500 tys. złotych. O wsparcie mogą się starać rolnicy zamieszkujący w miejscowościach do 5 tys. mieszkańców, którzy byli ubezpieczeni w KRUS minimum przez 12 miesięcy przed złożeniem wniosku. Co więcej, o wsparcie może się ubiegać nie tylko sam rolnik, ale także jego małżonek lub domownik, czyli osoba „bliska rolnikowi”, minimum 16-letnia, która niekoniecznie musi zamieszkiwać w gospodarstwa rolnika – wystarczy, że będzie to bliskie sąsiedztwo. Pomoc na działalność nierolniczą przyznawana jest w formie refundacji, co oznacza, że konieczne jest wyłożenie własnych środków – można jednak starać się o zaliczki. Unijne wsparcie nie może przekroczyć 50% poniesionych kosztów.

5.

Do 560 tys. zł dla osób z pomysłem na e-biznes (działanie 8.1 POIG Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka)

Jedną z najpopularniejszych dotacji dla mikro- i małych przedsiębiorstw. Wnioski muszą złożyć przed upływem pierwszego roku prowadzenia działalności gospodarczej i koniecznie przed rozpoczęciem realizacji projektu, na który chcą otrzymać dofinansowanie. Przedsiębiorcy mogą się starać o kwotę stanowiącą 70 proc. wydatków kwalifikowanych, których limit wynosi 700 tys. złotych. To oznacza, że na konto innowacyjnej firmy może wrócić maksymalnie 490 tys. złotych. Wyjątkiem są osoby, które nie ukończyły jeszcze 27 lat – w ich przypadku dotacja może wynosić 80 proc. kosztów kwalifikowanych, czyli nawet 560 tys. złotych.  W 2010 r. średnia wartość dofinansowania wyniosła (według PARP) ok. 430 tysięcy złotych.

6.

Preferencyjne kredyty dla start-upów bez zdolności kredytowej (Inicjatywa JEREMIE JEREMIE „Joint European Resources for Micro - to - Medium Enterprises”, powołana przez Komisję Europejską i EBI)
Start-upy bez zdolności kredytowej i odpowiednio wysokich zabezpieczeń mogą starać się o preferencyjnie oprocentowane pożyczki lub też o poręczenie kredytów, zaciąganych w bankach. Wsparcie w ramach Inicjatywy JEREMIE oferują pośrednicy w pięciu województwach: łódzkim, dolnośląskim, pomorskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim. Kwoty pożyczek są różne w zależności od pośrednika w danym województwie, ale można się starać nawet o kilkaset tysięcy złotych.

7.

Inkubatory przedsiębiorczości – wsparcie nie tylko finansowe

Inkubatory tworzą różne instytucje: uniwersytety, organizacje samorządowe, fundacje, różnego typu fundusze (np. venture capital) czy banki. Zadania poszczególnych inkubatorów różnią się od siebie, ale generalnie oferują one startującym przedsiębiorcom pomoc w wielu wymiarach, od skonkretyzowania pomysłu na firmę i stworzenia biznes planu poczynając, poprzez rejestrację działalności gospodarczej, doradztwo w sprawach związanych z administrowaniem firmą (np. księgowość), a na doradztwie w prowadzeniu biznesu (zdobywanie kontrahentów, marketing, budowanie strategii sprzedaży) kończąc. Inkubator to też źródło kapitału na start. Może także prowadzić szkolenia dla przedsiębiorców czy też udostępniać im swoją powierzchnię biurową, a nawet różnego rodzaju sprzęt.
Inkubator może realizować potrzeby określonej grupy osób, np. kobiet, studentów, osób niepełnosprawnych, przedsiębiorców z terenów wiejskich bądź z wyznaczonej strefy ekonomicznej. Decydując się zatem na udział w inkubatorze przedsiębiorczości trzeba przede wszystkim zwrócić uwagę na to do kogo jest on skierowany. Poza tym trzeba sprawdzić czy organizator inkubatora nie stawia kandydatom ograniczeń wiekowych. Często o udział w inkubatorze mogą się ubiegać jedynie przedsiębiorcy, którzy nie mają więcej niż 30 lub 35 lat. Pojawiają się jednak projekty, w których mogą brać udział osoby w każdym wieku. Inkubator może poza tym być ograniczony terytorialnie, na przykład tylko dla firm działających w danym regionie, bądź tylko dla określonych branż, np. nowoczesnych technologii (telekomunikacja, informatyka, biotechnologia, itp.).
Obok wsparcia merytorycznego i organizacyjnego inkubatory dostarczają przyszłym przedsiębiorcom środków na start biznesu. Może to być na przykład niskooprocentowany kredyt czy też wniesienie kapitału do wspólnie tworzonej spółki. Inkubator może, choć nie musi, wymagać, aby pomysłodawca przedsięwzięcia zaangażował w nie swoje pieniądze. Jest to ważny czynnik, bo wniesienie własnych oszczędności zwiększa identyfikację przyszłego przedsiębiorcy z tworzonym biznesem i jednocześnie powoduje, że ma on większą chęć osiągnięcia sukcesu.
Część inkubatorów przyjmuje aplikacje w sposób ciągły, inne robią to cyklicznie.


8. 

Kredyty dla start-upów w instytucjach komercyjnych

Banki mają ograniczoną ofertę produktów kredytowych dla start-upów. Spośród 30 przepytanych ostatnio przez Tax Care instytucji finansowych tylko dziewięć przyznało, że mają w ofercie produkty kredytowe dla firm do 3 miesięcy działalności. Banki proponują takim firmom najczęściej kredyty w rachunku bieżącym lub kredytowym. Największą tego typu pożyczkę – do 50 tys. zł - oferuje Bank Polskiej Spółdzielczości.
Kredyty w dużo wyższych kwotach, o charakterze inwestycyjnym, proponuje m.in. Citi Handlowy, który deklaruje, że pożyczy do 3 mln zł (kredyt musi być jednak zabezpieczony w 100 proc. gotówką). Idea Banku oferuje kredyty na start do 200 tys. zł z zabezpieczeniem w postaci hipoteki na nieruchomości, która nie musi być własnością przedsiębiorcy. Kredytu inwestycyjnego udzieli start-upom także PKO BP (do 80 proc. netto planowanej inwestycji).

_________________________________________________________________________________
Źródło:
http://taxcare.pl/porady/8-sposobow-na-sfinansowanie-poczatkujacego-biznesu

Sporządzenie biznesplanu


Każdy biznes jest podróżą do określonego celu. Cel nie zawsze jest jasny i łatwy do określenia! Ale nawet gdy go mamy, potrzebujemy podręcznego przewodnika, który podpowie nam co, kiedy i jak robić, aby posuwać się do przodu. Tym przewodnikiem jest biznesplan. Wskaże on, na co powinniśmy zwrócić uwagę i jacy jesteśmy. W końcu podpowie nam, co nasz klient od nas dostaje i dlaczego chce być naszym klientem.




1. Charakterystyka firmy

Jest to obowiązkowy punkt naszej rozmowy. Pomożemy ci ustalić:


  • wizję przyszłości, do której zmierzasz,
  • misję twojej firmy,
  • twoje mocne strony, które staną się elementem twojego zawodowego CV,
  • dane teleadresowe twojej firmy oraz zapis PKD.



W tym punkcie nie zajmujemy się dylematami na temat formy działalności oraz sposobu prowadzenia jej spraw księgowych. Sprawy formalno-prawne nie są przedmiotem tej usługi doradczej.



2. Marketing-mix

Ten punkt jest również obowiązkowy. Bez ustalenia, co, gdzie, jak i za ile będziesz sprzedawać nie da się otworzyć żadnej firmy. Omówimy wtedy:


  • jakie cechy ma twoje produkty lub usługi,
  • jak ustalić ich ceny,
  • jak będzie wyglądać twój kanał dystrybucji,
  • co będziesz robił, aby wypromować markę swojej firmy i jej produkty lub usługi.



3. Analiza otoczenia firmy

To opcja i nie musisz zamówić tej części doradzania przy tworzeniu biznesplanu. Nie jest obowiązkowa. Jeśli się zdecydujesz. Omówimy wówczas:


  • kim są twoi klienci,
  • jacy istnieją obecni konkurenci oraz tacy, którzy mogą kopiować to, co będziesz robić,
  • kim są twoi dostawcy,
  • jakie substytuty produktów lub usług, które zamierzasz sprzedawać,
  • jaki jest marketing-mix firm będących twoimi konkurentami,
  • jakie szanse i zagrożenia wynikają z sytuacji demograficznej twojego segmentu rynku, zjawisk kulturowych, sytuacji makroekonomicznej, prawa, dostępnej technologii.



4. Plan przygotowań

Każda działalność gospodarcza, pokazana na osi czasu, ma trzy główne etapy: planowanie, przygotowanie i działanie. Tworzenie biznesplanu mieści się w etapie planowania. Wówczas dobrze jest sporządzić plan przygotowań, zawierający np. harmonogram wykonania strony internetowej, gadżetów reklamowych, zakupów materiałów i sprzętu, znalezienia dostawców, przygotowania kampanii promocyjnej, napisania wzorów umów handlowych itp. Ta część doradztwa nie jest obowiązkowa, ale jeśli się na nią zdecydujesz, w tym czasie powiemy ci, jak ustalić:


  • cel, jaki chcesz osiągnąć po etapie przygotowań,
  • listę czynności i ich czas trwania,
  • harmonogram przygotowań,
  • budżet etapu przygotowań.



5. Plan działań

Plan działań nigdy nie zaczyna się w momencie powstania własnej firmy, a często nawet dużo, dużo później, niż data jej zarejestrowania. Gdy firma będzie już zaplanowana i przygotowana, dopiero można myśleć o efektywnej pracy. Ten punkt doradztwa jest bardzo ważny, dlatego jest obowiązkowy. Pomożemy ci wtedy ustalić:


  • cel, jaki chcesz osiągnąć po jednym roku od rozpoczęcia etapu działania,
  • listę czynności i ich czas trwania,
  • harmonogram działań na jeden rok (działań marketingowych, sprzedażowych, świadczenia usług lub produkcji, a także działań rozwojowych),
  • budżet etapu działań.



6. Narzędzia zarządzania

Gdy zaczniesz działać, powinieneś mieć choćby proste narzędzia do zarządzania twoją firmą. Ponieważ czasami można działać bez nich, ten punkt nie jest obowiązkowy. Jeśli się jednak na niego zdecydujesz, w ramach tego czasu doradzimy ci jak:


  • dzielić czas swojej pracy na różne czynności wynikające z twojego planu działań,
  • określać priorytety zadań do wykonania,
  • motywować siebie samego do pracy stosując odpowiednie bodźce motywacyjne,
  • prowadzić swoją własną analizę przychodów i kosztów, a także dbać o właściwy przepływ pieniądza w twojej firmie.



W tym punkcie nie zajmujemy się kwestiami księgowymi, podatkowymi, prawnymi i skarbowymi.

_________________________________________________________________________________
Źródło:
http://www.konsultanci24.pl/konsulting/tematy-konsultingu/biznesplan-zalozenia-firmy.html

wtorek, 18 listopada 2014

Motywy podejmowania działalności gospodarczej

Motywy podejmowania i realizowania działań przedsiębiorczych można podzielić na dwie grupy, a mianowicie powody pozytywne oraz zasadnicze, tzw. negatywne. Wśród powodów pozytywnych wyróżnić można :

  • nowy start, 
  • otwarcie możliwości,
  • ciekawość, 
  • dostrzeżenie interesujących możliwości i podjęcie próby ich wykorzystania,
  • potrzeba poprawienia „własnego losu”, 
  • potrzeba sprawdzenia się w biznesie,
  • nieoczekiwany dopływ kapitału,
  • celowe działanie związane z realizacją pragnień, marzeń.

Natomiast wśród negatywnych powodów podejmowania działań przedsiębiorczych
wyróżnić można:

  • brak środków na utrzymanie,
  • brak satysfakcji z wykonywanej dotychczas pracy, 
  • utrata pracy, 
  • bezrobocie, 
  • problemy w firmie, 
  • obawa przed utratą pracy, gdy przyszły przedsiębiorca podejrzewa zwolnienie z dotychczasowej pracy, 
  • zmiana sytuacji rodzinnej, np. rozwód i nowe małżeństwo,
  • alternatywa dla zmiany miejsca zamieszkania w związku z przymusową „migracją zarobkową”.


Tabela 1. Motywy podjęcia decyzji o założeniu i prowadzeniu własnej firmy 
(możliwy wybór dwóch odpowiedzi)


_____________________________________________________________________________________________

Źródło:
http://www.sbc.org.pl/Content/80830/Zarz%C4%85dzanie1.2013%20Lema%C5%84ska.pdf

Forma prowadzenia działalności gospodarczej


Prawo polskie oferuje szeroki katalog dostępnych form prawnych gwarantując możliwość wyboru pomiędzy indywidualnym prowadzeniem działalności gospodarczej, spółką cywilną, nieposiadającymi osobowości prawnej spółkami osobowymi, a także spółkami kapitałowymi. Czynnikami, które determinują ostateczną decyzję co do formy są, między innymi, wymogi związane                 z kapitałem początkowym, zakres odpowiedzialności wspólników czy formalności związane z założeniem przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do ewidencji działalności gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców           w Krajowym Rejestrze Sądowym. Spółka kapitałowa w organizacji może podjąć działalność gospodarczą przed uzyskaniem wpisu do rejestru przedsiębiorców.

 Indywidualne prowadzenie działalności gospodarczej jako osoba fizyczna 

Prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dotyczy działalności wykonywanej w oparciu o własny majątek. 

 Spółka cywilna 

Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej; przedsiębiorcą nie jest spółka tylko wspólnicy, którzy rejestrują się jako przedsiębiorcy w ewidencji działalności gospodarczej. Do rejestracji spółki cywilnej nie jest wymagany kapitał. Każdy wspólnik odpowiada solidarnie za zobowiązania spółki, bez ograniczenia, całym swoim majątkiem.

 Spółki osobowe 

1)Spółka jawna - podstawowa forma spółki osobowej. Jej cechą charakterystyczną jest zakres odpowiedzialności wspólników. Ponoszą oni subsydiarną, nieograniczoną odpowiedzialność za zobowiązania spółki. Każdy wspólnik ma prawo ją reprezentować.

2)Spółka partnerska - przeznaczona jedynie do wykonywania wolnych zawodów, enumeratywnie wymienionych w Kodeksie spółek handlowych. Partnerami w spółce mogą być osoby uprawnione do wykonywania następujących zawodów: adwokata, aptekarza, architekta, inżyniera budownictwa, biegłego rewidenta, brokera ubezpieczeniowego, doradcy podatkowego, maklera papierów wartościowych, doradcy inwestycyjnego, księgowego, lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, notariusza, pielęgniarki, położnej, radcy prawnego, rzecznika patentowego, rzeczoznawcy majątkowego i tłumacza przysięgłego. Przepisy odnoszące się do spółki partnerskiej dogodnie regulują kwestie odpowiedzialności; partner w spółce nie odpowiada za zobowiązania spółki powstałe w związku z wykonywaniem przez pozostałych partnerów wolnego zawodu w spółce. Wspólnicy spółki partnerskiej mogą powołać zarząd.

3)Spółka komandytowa - przeznaczona jest zarówno dla osób fizycznych jak i prawnych, i umożliwia istotne ograniczenie odpowiedzialności. Przynajmniej jeden ze wspólników - komplementariusz - odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia, natomiast odpowiedzialność pozostałych wspólników - komandytariuszy - jest ograniczona do wysokości określonej kwoty - sumy komandytowej,

4)Spółka komandytowo-akcyjna - przeznaczona dla prowadzenia działalności gospodarczej w dużym rozmiarze. Przepisy wymagają wniesienia minimalnego wkładu w wysokości min. 50.000 zł. (ok. 12.600 EURO). Zakres odpowiedzialności w spółce komandytowo - akcyjnej uregulowany jest w analogiczny sposób jak w spółce komandytowej.

 Spółki kapitałowe 

1)Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) - jest osobą prawną; założycielami       sp. z o.o. mogą być zarówno osoby fizyczne jak i prawne. Spółka odpowiada za zobowiązania całym swoim majątkiem bez ograniczeń. Wymogiem koniecznym jest wniesienie kapitału zakładowego w wysokości min. 5.000 zł. (ok. 1.260 EURO). Wspólnicy, co do zasady, ponoszą odpowiedzialność do wysokości kapitału. Najwyższą władzą spółki jest zgromadzenie wspólników. Spółkę reprezentuje zarząd (składający się co najmniej z jednego członka) na zasadach określonych w statucie umowie spółki. W spółce z o.o. można również ustanowić radę nadzorczą lub komisję rewizyjną albo oba te organy.

2)Spółka akcyjna (S.A.) - jest osobą prawną; założycielami spółki mogą być zarówno osoby fizyczne jak i prawne. Wymogiem koniecznym jest wniesienie kapitału zakładowego                  
w wysokości min. 100.000 zł. (ok. 25.100 EURO). Za zobowiązania podmiotu odpowiada spółka, co do zasady, do wysokości kapitału akcyjnego. Najwyższą władzą spółki jest Zgromadzenie Akcjonariuszy. Spółkę reprezentuje Zarząd (składający się co najmniej z jednego członka) na zasadach określonych w statucie. W spółce akcyjnej musi być ustanowiona także Rada Nadzorcza.

_______________________________________________________________________
Źródło:
http://www.eures.praca.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=80&Itemid=115